Hans Kraay jr. Jobs vader slaat zijn ogen ten hemel als hij de knop van de afstandsbediening indrukt. Nooit gedacht dat hij nog eens naar die man zou kijken: Hans Kraay jr. Tegen betaling nog wel.
Jr. presenteert een tv-programma dat Job aanspreekt: Lachen om Home Video’s. Hij vindt het vooral leuk omdat hij denkt dat ik het leuk vind. Dat zit zo: op een avond zaten we samen op de bank. Ik zag een filmpje van ongelukken met Segways. Mensen stuiterden heggen in of smakten op het asfalt na het uiterst onhandig bedienen van hun gemotoriseerde step. Ik kwam niet meer bij. Job lachte uitbundig mee. ‘Nog een keer, mama.’ Ik spoelde het filmpje terug en terug, dankzij de moviebox van UPC. Schuddebuikend zaten we naast elkaar.

De volgende avond vroeg Job om ‘lachen op de bank’. Ik pakte mijn iPad, op zoek naar meer filmpjes van vallende, rollende en struikelende mensen. Soms schoot ik in de lach, dan deed Job me na. ‘Lachen, he mama?’ Maar zo grappig als het Segway-filmpje werd het niet.
Job wilde heel graag dat het leuk werd. Opdat ik dan zou schateren als de avond ervoor en hij bij me kon zitten en lang mocht opblijven (met een ijsje!). Slim is hij wel. Maar er zit ook een nieuwtje bij: Job denkt niet meer alleen aan zichzelf, hij heeft oog gekregen voor de gemoedstoestand van de mensen om hem heen. Job is een pleaser. Hij wil dat wij allemaal de hele dag lachend door het huis lopen. Laatst kreeg hij een uitbrander van zijn vader. Geschreeuw in de keuken. Job zei een tijdje niks om na een halfuur voorzichtig te vragen. ‘Papa, ben je blij?’
Blij is leuk. Blij is fijn. Blij is lachen. Op zijn manier probeert hij een goede sfeer neer te zetten.

Om Job tegemoet te komen in zijn zorg om anderen, kijk ik met hem Lachen om Home Video’s. Mijn man zit naast ons. Zonder in de lach te schieten overigens. Maar dat is dan weer vanwege Hans Kraay jr. die hij slecht verdraagt. En: de ongelukken op het scherm zijn vooral pijnlijk (type nek op rand zwembad na uitglijden op duikplank) en niet dolkomisch. Voor Job lach ik soms geforceerd en voor mij lacht hij me nog harder na.
‘Nog een keer’, zegt hij desalniettemin bij de aftiteling.
Mijn man en ik kijken elkaar aan. Het was een stomme aflevering. Wat nu?
De UPC moviebox! Eerdere uitzendingen kunnen we (betaald) terugkijken vanaf de bank.
Jobs vader lacht omdat zijn zoon lacht omdat diens moeder één keertje moest schuddebuiken. Humor voor een euro.