De doodzieke Bor Verkroost verkocht zelfs huisraad om in zijn laatste levensfase een escortdame aan zijn zijde te kunnen hebben. Nu werkt hij aan een film over eenzaamheid, leven, dood en (betaalde) liefde. ‘Sarah begreep me. Ik leefde in een gekochte bubbel, maar alles daarbinnen was echt.’

door ANNEMARIE HAVERKAMP (dit artikel verscheen op 15 mei in het AD en op 16 mei in de regionale dagbladen)

Hij noemt haar zijn ‘elfje’. Om zijn escortmeisje af en toe een weekend bij zich te kunnen hebben, plunderde hij zijn spaarrekening, deden familie en vrienden donaties en verkocht hij zelfs huisraad. Wat maakt het uit, hij gaat toch dood. ‘Ik heb de meest romantische momenten beleefd met een vrouw wier echte naam ik niet eens ken.’
Bor Verkroost (37) zit in de laatste weken – misschien maanden – van zijn leven. Hij is geboren met de extreem pijnlijke ziekte Epidermolysis Bullosa. Zijn huid beschadigt bij de minste aanraking. Als kind kreeg hij er huidkanker bij en momenteel vreten de tumoren hem op. Operatie 64 is net achter de rug.

Eind 2013 zette Verkroost zijn euthanasieverklaring op Facebook. Nog een jaar, kondigde hij aan, dan stop ik met ademen. Maar hij werd verliefd en bleef. De vrouw in kwestie was al bezet. Daarom lanceerden zijn vrienden de campagne Bor Zoekt Vrouw. Er moest toch een ander zijn die Bor in zijn slotfase net zo veel energie kon geven? In kranten en bij RTL Late Night riep Verkroost dames op zich te melden.
‘Er kwamen nul reacties’, vertelt hij in zijn Amsterdamse appartement.
Au.

Lief
Zijn lichaam ging hard achteruit. Hij zocht contact met een high class escortbureau. Zo stapte Sarah zijn leven binnen. Donker haar, slank lichaam, en een hoofd barstensvol hersenen. Op dat moment kon ze nog niet weten hoe belangrijk ze voor Verkroost zou worden. Dat ze zelfs een rol zou krijgen in de film die hij nu met behulp van crowdfunding over zijn leven maakt.
De escort wist niets van zijn handicaps. ‘Maar vanaf die eerste dag is ze zo ontzettend lief met mijn lijf omgesprongen. Ontroerend.’
En ja, Verkroost kon het nog. Van wrijving gaat zijn huid kapot, van druk niet. Sarah begreep het. Zoals ze zo veel begreep. ‘We hadden op alle vlakken een enorme klik.’

De Amsterdammer leefde op van de avonden met haar. Hij wilde meer. ‘De eerste keren met iemand vind ik doodeng. Een groot deel van de tijd ouwehoer ik vol. Ik heb veel onzekerheden over mijn lichaam.’
Begin dit jaar nam hij Sarah mee op een korte vakantie. 76 uur. Het was fantastisch. Niet alleen de seks. ‘Ik heb genoten. Van het girlfriend-gevoel. Ik weet heel goed dat het een illusie is. Je leeft in een bubbel die je hebt gekocht, met iemand die je eigenlijk niet kent. En toch, alles binnen die bubbel – wat er gebeurt, wat je tegen elkaar zegt, de emotie die je bij elkaar ziet – is echt.’
Hij keek graag naar haar als ze nachtcrème op haar gezicht smeerde, als ze in haar groene nachthemd naast hem lag te slapen. Zette koffie, liet croissantjes aanbranden, voelde een arm om zich heen. Het waren die gewone dingen die hem intens gelukkig maakten.
Behalve het escortmeisje ging ook zijn vaste verpleegkundige mee op reis. Uitstapjes maakten ze met zijn drieën. ‘Het is ook wel eens leuk als degene met wie je bent naast je kan lopen in plaats van achter de rolstoel.’

Moeder
De laatste jaren voelt Verkroost zich eenzaam. Niet omdat hij geen vrienden heeft – die zijn er zat. Maar zij hebben met hun gezinnen een toekomst. Hij niet. Drie jaar van zijn leven woonde hij samen, zijn enige echte relatie. ‘Mijn ex zei altijd: jouw huid is een schilderijtje.’ Helaas zien de meeste vrouwen het anders. Ze noemen hem een toffe gast. Was iedereen maar zoals hij, zeggen ze dan. ‘Ja daar heb ik wat aan. Was ik maar zoals iedereen.’
Een paar keer belde hij ‘handy-bureaus’, escortservices voor gehandicapten. ‘Je kunt een voorkeur opgeven, maar je weet niet wie er komt. Dat kan totaal … TOTAAL! … iets anders zijn.’ Verkroost schiet in de lach en schudt zijn hoofd. ‘Toen ik eenmaal het gevoel had dat ik met mijn moeder in bed had gelegen, dacht ik láát maar.’

Nu komen zijn elfjes van High Society, een escortbureau met mooie, slimme vrouwen. Probleem is niet alleen dat Verkroost nu blut is, maar ook dat hij liefdesverdriet heeft. Zijn prachtige Sarah is gestopt met haar werk.
‘Ik keek enorm uit naar de dagen met haar. Kocht cadeautjes: lingerie, rozen, een jurk. Na zo’n weekend voelde ik me fysiek beter.’ Was ze niet zo’n bijzondere vrouw geweest, dan hadden de herinneringen nu niet zo geschuurd. Ze was het waard. Voorlopig slaapt alleen de kat in zijn bed.

De energie die hij nog heeft, stopt hij in zijn film – ‘mijn legacy’ – die hij graag nog zelf wil kunnen zien. Zoals hij eerder het taboe op euthanasie op tafel gooide, moet nu ‘seks met gehandicapten’ eraan geloven. ‘Ook voor mij is seks een levensbehoefte. Heb je niet – nóóit – de mogelijkheid om iemand op te pikken in de kroeg, dan is het heel fijn als je dat stukje intimiteit en genegenheid toch kunt ervaren. Betaald, maar ontzettend waardevol.’

ESCORT Het Rotterdamse escortbureau Society Service biedt voor gehandicapte cliënten een ‘interact service’ aan. Dames die deze diensten verlenen, krijgen een opleiding. Voorwaarde volgens eigenares Marike van der Velden (auteur van Escort Bijbel): ze moeten interesse hebben in de doelgroep en zich kunnen inleven. Tijdens de cursus leren de dames niet terug te schrikken voor een tillift of een verzorger in het huis van een cliënt. ‘We hebben iemand die gebarentaal kent en weten dat er allerlei manieren zijn om een man met een dwarslaesie toch plezier te bieden.’ Een professionele escortdame weet in elke cliënt iets moois te zien, aldus Van der Velden. ‘Juist voor deze cliënten is intimiteit ontzettend belangrijk.’

De trailer van de film die Bor Verkroost samen met filmmaker Floris Leeuwenberg via crowdfunding realiseert, is hier te vinden.