Foto: Jan Willem Kaldenbach
Annemarie Haverkamp won in 2020 de prestigieuze Anton Wachterprijs voor beste romandebuut. Haar boek De achtste dag had in 2019 ook al de Bronzen Uil gewonnen, de Vlaamse prijs voor beste Nederlandstalige debuut. In december 2022 werd Het boek van Job, over haar inmiddels overleden zoon, verkozen tot NPO Radio1 Beste Non-Fictie Boek van het Jaar.
Annemarie is schrijver en journalist (AD, NRC, LINDA, Vox). Sinds de geboorte van haar gehandicapte zoon Job in 2004 schrijft ze columns over hem in dagblad De Gelderlander.
Hallo Annemarie,
Mijn Job heet Catootje. Een klein blond meisje van bijna 4. Ook zij heeft een zeldzame chromosoomafwijking en de gave mensen in te pakken en blij te maken. Ik frutsel vier keer per jaar het krantje van het Orthopedagogisch kinderdagcentrum waar ze naar toe gaat in elkaar. We hebben daarin ook een rubriekje met tips, en deze keer wilde we jou boeken over Job als tip gebruiken. Is dat in orde? Ik geniet enorm van de hekenbare verhalen uit je collums (ramen, prullenbakken en auto’s zijn overigens ook erg prettig om aan te likken…) en wil daar anderen ook van laten mee genieten.
Ben je overigens ook aangesloten bij zeldzame-syndromen? Catootje is te bewonderen op een filmpje van plaform VG, waarbij zeldzame-syndromen is aangesloten (www.platformvg.nl ‘als het leven anders is’).
Groetjes,
Suus Bossers
Beste Annemarie,
Zojuist hoorde ik op radio 1 het interview met jou nav je nieuwe boek.
De ervaringen, dilemma’s en gevoelens die je omschreef troffen mij diep in hun herkenbaarheid. Niet eerder hoorde ik mijn eigen gedachten, gevoelens vragen en dilemma’s zo helder, zo raak omschreven. Jouw stijl van kijken, analyseren, maar ook voelen geeft op zo een respectvolle en eerlijke manier vorm aan de reis die je maakt als je een kind maakt. Vooral wanneer dat vanwege handicaps een heel andere is dan die je had voorgesteld en wilde.
Dat je vervolgens jouw talenten als journalist inzet om – naast de zorg voor en zorgen om je kind, want die hou je, óók als iemand anders de luiers verschoont – écht op die reis te gaan en te onderzoeken en analyseren wat zich in de wereld van gehandicapten, maar ook verderop, afspeelt, en tenslotte dat met zo’n scherpte en duidelijkheid neer te zetten zonder afstandelijk te worden, dát inspireert mij. En het geeft mij ook rust, te weten dat ik niet de enige ben met deze vragen en dat verdwaalde gevoel. Niet in de laatste plaats ook het verdwaald zijn in dat administratieve regel- en regelingenwoud, met al z’n tegenspraken en die drift naar controleerbaarheid van het blijkbaar ‘ongewenste’
Ik zou willen dat ik het zo goed zou kunnen verwoorden als jij doet, maar dat is (nog) niet gebeurd. Daarom ben ik zo blij en dankbaar dat jij dat wel hebt gedaan en doet. Ik schrijf nooit berichten aan mensen die ik niet echt ken, maar ik wil je graag complimenteren en bedanken.
Ik zou je zelfs graag eens willen ontmoeten om meer van je te horen dan dat – korte – interview op de radio. Maar eerst ga ik je boek lezen.
Hartelijke groet,
Ammy Kuiper
moeder van Maria en Nova
in Amsterdam
NB. niet belangrijk, wel grappig: We zijn naamgenoten. Ik heet Annemarie, maar door het spraak gebrek (sic) van mijn oudste zus heet ik Ammy (Ammemenie).
Goedemorgen Annemarie,
Gisterochtend kwam ik op facebook het krantenartikel tegen uit de AD, was diep onder de indruk. Ik schrijf zelf sinds kort een column voor het Voorburgs Dagblad en heb het artikel verwerkt in mijn eigen column , ik krijg nu nog kippenvel van het artikel.
Wij hebben dit weekend een fantastisch kinderfestijn gehad met heel veel kinderhelden .
Je moet het artikel maar lezen , ik heb daar iets beloofd wat ik graag wil waarmaken heb je al gevonden wat niet zo moeilijk bleek te zijn even internet op, weet alleen niet of het realiseerbaar is , maar zou het wel fantastisch vinden.
Mijn artikel vind je via de volgende link.
http://voorburgsdagblad.nl/column-cock-van-rijn-job-kampioen-in-delen-van-blijdschap/
website http://www.voorburgsdagblad.nl
Twee filmpjes vind je op mijn facebook : https://www.facebook.com/cock.vanrijn
Ik zou het fijn vinden om een reactie te krijgen en zal ook zeker jou artikelen blijven volgen.
Met vriendelijke groet,
Cock van Rijn
Goedemorgen Annemarie,
De colum over Job lees ik wanneer die in de krant verschijnt.
Vanmorgen, toen ik de colum heimwee 2 las, was ik verdrietig over
al het verdriet dat jullie tijdens zijn 14 jarige leven hebt meegemaakt.
Het feit, dat hij nu een gelukkig jongetje is, troost mij nu weer.
Goed gedaan OUDERS????
Goedemorgen Annemarie,
Lees altijd jouw column in de Gelderlander, ook al voor de geboorte van Job.
Job heeft het getroffen met ouders als jullie!
Vanmorgen zag ik het probleem met de fiets van Job. Heb je ooit bij van Raam in Varsseveld aangeklopt voor hulp of advies? Ik was een jaar geleden in hun fabriek om voor een sportinstuif in Didam een duofiets uit te zoeken.
Ze leveren via de detailhandel, maar ze hebben ons wel rondgeleid in de fabriek die in staat is tot zo veel aanpassingen.
Wie weet kunnen zij je helpen.
Wens jullie samen met Job alle goeds.
Thea Pierik
Beste Thea,
veel dank voor je reactie en voor je advies. Van Raam ken ik, en we zijn met elkaar in contact. Fijn weekend!
Annemarie
Wat zijn jullie moedige ouders,steeds voel ik de liefde die in jullie is….. wens jullie een mooie vakantie en tot 2 augustus
Hoi Annemarie, ik ben die taxichauffeur, die je nog noemde in 1 van je colums. Je gaf me toen ook het boekje over Job.
Gefeliciteerd met de Anton Wachterprijs. Ik vraag me al een tijdje af : ” Hoe gaat het met jou, met Job en met jullie als gezin.” Ik hoor het graag, Jan Stern