En ik dacht nog wel: God, wat attent van die parkeerwachter dat ’ie me even waarschuwt. Zo helpen we elkaar. Tot ik het handgeschreven briefje onder mijn ruitenwisser omdraaide. 54 euro! Niks waarschuwing, hij liet me 54 euro betalen. En 35 cent. ‘Gehandicaptenkaart verlopen’ stond op de voorkant in blauwe inkt.
Ik checkte mijn vergunning. Het klopte. De kaart die al vijf jaar onberoerd op mijn dashboard ligt was inderdaad vier dagen geleden verlopen. Op een periode van een half decennium is dat de lengte van een zucht.
Maar het is goed dat u mij met harde hand aanpakte, parkeerwachter. Want profiteurs zoals ik, daar moet direct mee worden afgerekend. Moeders zoals ik zouden eens denken dat ze boven de wet verheven zijn omdat ze toevallig een hulpbehoevend kind op de wereld mochten zetten. Aanpakken, dat soort privileges! Voor je het weet stelen ze je parkeercenten, hun boosaardigheid verschuilend achter een vrolijk gekleurd rolstoeltje. En wie zegt dat het kind niet drie dagen geleden op miraculeuze wijze is gaan lopen? Staan ze dus dubbel illegaal op een door de maatschappij betaalde plek.
Beste parkeerwachter, u heeft groot gelijk. De burgemeester zou u een bonus moeten geven. U bent het sociale geweten van onze stad.
Ik frommel de boete in mijn kontzak, pak mijn zoon in de auto en schuif de rolstoel achterin. Mijn verontwaardiging spoelt weg met elke regendruppel die op mijn voorruit landt. Ik rijd door de stad en realiseer me dat ik eindelijk geen uitzondering meer ben. Net als alle plaatsgenoten draag ik bij aan de gemeentekas. De uurtjes dat ik schaamteloos profiteerde door gratis een gehandicaptenplek te bezetten, heb ik ruimschoots gecompenseerd als mijn 54 euro – ruim twee keer zoveel als de 21 euro die het verlengen van de kaart kost – is afgeschreven. Ik hoor er helemaal bij. Als ik thuiskom, voel ik me een betere burger.
3 thoughts on “Column: Boete”
Reageren is niet (meer) mogelijk.
Tjonge tjonge….wat een wonder dat je het ook zo kunt bekijken…! Ik heb daar altijd moeite mee en blijf hangen in kwaadheid! In ieder geval MOOI nieuw onderwerp voor je collumn…… Fijn om te lezen dat je er helemaal bijhoort! Dit valt onder de categorie “buschauffeur gedrag” dwz wegrijden als er iemand aan komt hollen…….Kun jij daar ook iets positiefs op zeggen (haha)?
Toch een fijn weekend….(kom naar Brabant dan kan Job zijn Buzz pak nog eens aan! overal vrij parkeren voor gehandicapten MET geldige vergunning!)
Gr Karen
Ik zou dolgraag de GPK van mijn dochter vroegtijdig inleveren als ze daarna zelf kan lopen.
HA, zo kent iedere plaats ook zijn eigen regeltjes. Maar ik ken ze inmiddels van iedere grote stad waar ik naar toe ga, maar het helpt niet hoor. Afgelopen zomer bracht ik het gezin naar het CS Rotterdam, ook zo’n toonbeeld van toegankelijkheid. Nee niet met de onveilige goederenlift naar het perron, maar gewoon rolstoel omhoog tillen. De auto geparkeerd op die ene kiss en ride plek met gele onderbroken lijn. Aha, die ken ik! Met GPK en parkeerschijf mag ik m’n gezin veilig op perron zetten! Een last minute spoorwisseling zorgde voor wat extra sjouwwerk, maar uiteindelijk zat het gezin in de trein en ik terug naar de auto, waar de taxichauffeurs me al stonden toe te lachen. Een bon, parkeren langs gele onderbroken streep. Ik ken de regels beter dacht ik dus ik maak bezwaar waarin ik precies aangeef hoe de regels zijn en dat ik ernaar geleefd heb. Reactie officier van justitie? De verbalisant van stadstoezicht wist zich vier maanden later nog precies te herinneren dat er wel een GPK lag maar geen parkeerschijf. Wie wordt er hier nu in het ooitje genomen..