Bor Verkroost als baby

Bor Verkroost (35) heeft zijn euthanasieverklaring op Facebook gezet. Hij lijdt aan de ongeneeslijke huidziekte Epidermolysis Bullosa en beschouwt 2014 als zijn laatste jaar.

door ANNEMARIE HAVERKAMP

(dit artikel stond 6 januari in nrc.next)

‘Overall is het een dalende lijn, met teveel dagen pijnlijk en futloos thuiszitten, met minder mobiliteit, maar een heel enkele keer werk, weinig contacten en ook al acht jaar geen liefdes- of seksleven meer.’ Bor Verkroost, 35 jaar, schrijft op Facebook dat hij het einde van zijn leven ziet naderen. Hij heeft een euthanasieverklaring opgesteld waarin hij vraagt of ‘u mij allen te zijner tijd met raad en daad (vooral dat) kunt bijstaan’. Ofwel: help me overlijden.

Het is de officiële euthanasieverklaring van Bor Waldemar Anthony Verkroost . Zelf opgesteld en daarna overlegd met de huisarts en medisch specialisten. En, niet te vergeten, met zijn vrienden.  Verkroost schrijft dat hij 2014 nog wil vol maken. Dan is het op. Waarom die integrale verklaring op Facebook?

‘Daardoor hoop ik dat, als er discussie over mijn beslissing komt, die nú komt’, antwoordt Verkroost. ‘En niet straks, als ik er niet meer op kan reageren.’ Er zijn mensen die zeggen ‘je hebt toch een leuk huis’, of ‘je hebt toch leuke vrienden’, aldus Verkroost. Die begrijpen het niet. Zijn statement is ook bedoeld om meer begrip te vragen voor zijn slopende ziekte: Epidermolysis Bullosa (EB). Door erfelijke defecten in het eiwit springt zijn huid open bij de minste wrijving. Zijn lichaam zit vol blaren en open wonden die gemakkelijk infecteren. Op zijn vijftiende kreeg hij er huidkanker bij. Die is niet te bestralen vanwege de kwetsbare huid. De aangedane plekken worden weggesneden. Verkroost heeft 61 operaties achter de rug. Enkele jaren geleden liet hij drie vingers amputeren in de hoop minder pijn te hebben. Dat laatste bleek niet het geval. Met name het laatste jaar was de pijn vaak ‘extreem en alles overweldigend’. Het maakte hem neerslachtig en eenzaam.  ‘Ik merk dat mijn zelfbeeld daalt. Ik zie vrienden settelen en kinderen krijgen. Ik zit thuis zonder energie en zonder liefde.’ In  zijn euthanasieverklaring schrijft hij: ‘Omdat ik nooit langzaam heb willen aftakelen, mijn trots en eer als mens (welke ik altijd heb gehad) nu wegebben en mijn dagen zijn vervuld van pijn en uitzichtloosheid, wend ik mij tot u met deze vraag tot het verlenen van euthanasie.’

Met het publiceren van het document wil hij ook voorkomen dat zijn doodswens over het hoofd gezien of verkeerd geïnterpreteerd wordt. Nooit kan een arts zeggen: ‘hij heeft het niet aangegeven’. Verkroost voelde zich opgelucht toen hij het document wereldkundig maakte. De reacties? ‘Naast steunbetuigingen kreeg ik één negatieve brief van een familielid. Ik zou de mensen om me heen maar pijn doen en had toch een lieve moeder. Ik leefde bovendien al veel langer dan de meesten met mijn ziekte, schreef ze. Klopt. Dus?’

Petra de Jong, directeur van de Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde (NVVE), hoorde niet eerder van een euthanasieverklaring op Facebook. ‘Wij raden mensen altijd aan er veel over te praten. Deze man gaat een stapje verder door zijn argumenten te delen met onbekenden.’ Ze heeft begrip voor zijn daad en benadrukt het belang van ‘duidelijk aangeven wat je wilt’, zodat de verklaring onmiskenbaar is op het moment dat je niet meer in staat bent je wens toe te lichten.

Lichte verbazing is er bij Jeroen Bertrams, auteur van het boek Social media expert in een week. ‘Dat Facebook zo’n bericht toelaat. Er is een enorme lijst met content die Facebook niet gepubliceerd wil zien, zoals naakt, oorlogstaal of te heftige godsdienstige uitingen. Deze verklaring vinden ze blijkbaar oké.’ Ook hij zag niet eerder een euthanasieverklaring op Facebook. ‘Ik begrijp de motieven van Verkroost. Facebook is een goed platform om de discussie op gang te brengen.’ Bertrams is benieuwd of die discussie ook daadwerkelijk volgt en zo ja, op welk niveau. Reacties op het medium zijn vaak plat. ‘Het is een serieus onderwerp. Interessant voor Facebook, want ze willen graag meer authentieke content in plaats van alleen maar vakantiekiekjes.’

2014 is volgens de Chinese astrologie het jaar van het paard. Om de twaalf jaar komt een dier terug op deze kalender. Bor Verkroost werd geboren in een paardenjaar en ontmoette zijn ex-vriendin twaalf jaar geleden. Daarom wil 2014 proberen vol te maken. ‘In een situatie als de mijne word je gelovig’, zegt hij. Mocht hij de vrouw van zijn leven alsnog tegenkomen, dan zou hij een reden hebben om nog meer pijn te verdragen. Met zijn huisarts heeft hij geregeld gesprekken over de aangekondigde euthanasie. Verkroost weet zeker dat er na de dood een volgend leven komt.

Bor Verkroost woont in Amsterdam, studeerde geschiedenis aan de UvA en richtte vorig jaar de EBor Foundation op. Met die stichting wil hij zijn ziekte EB onder de aandacht brengen. Annemarie Haverkamp interviewde hem vorig jaar voor nrc.next.

facebook.com/bor.verkroost

eborfoundation.com