Job is bijna zeven. Tijd om Spaans te leren, van zijn beste vriend.
Buenos dias, begroet Buzz Lightyear hem vanuit zijn laptop. Aan mijn zoon de taak het juiste plaatje – een bed bij ochtendlicht – bij de Spaanse uitdrukking te zoeken.
Kan hij dit?
Nee, dit kan hij niet.
Maar hij kan wel heel veel andere oefeningen die de animatieheld uit Toy Story met hem doet.
Neem deze: de gecomputeriseerde Space Ranger vraagt of Job de cirkel, het vierkant of het hart wil pakken. Job tuurt naar het kleine scherm van de laptop, beweegt de muis en springt op het juiste moment naar de juiste figuur.
‘Uitstekend!’ volgt als compliment. Buzz licht blauw op en Job fladdert met armen en benen.
Volgende spel. Job wordt gevraagd de cijfertoetsen op het keyboard in te drukken zodat een liedje klinkt. Ik volg zijn vingers. Jawel, ze gaan alleen naar de cijfers en niet naar de letters. Aha, dit begrijpt hij dus ook, dat is nieuw voor mij.
De laptop was een kerstcadeau van tante Kekkie (zo heet ze niet maar zo noemt Job haar). Sindsdien zijn kind en computer onafscheidelijk. Voor mij is de laptop net zo leerzaam als voor Job. Hij leert van de spelletjes die erop zitten, ik leer door te kijken. Nu zie ik wat Job wel en niet kan.

‘Beweeg de muis naar rechts’, commandeert Buzz. Job lijkt het niet te snappen. ‘Oeps’, zegt de leraar als het fout gaat. Ik pak Jobs hand met de muis erin en beweeg hem naar rechts. Dan naar links, dan weer naar rechts. Mijn zoon heeft het door en doet het spelletje zelf. ‘Geweldig!’ roept Buzz.
Job stapt over naar een andere opdracht – dit kan hij helemaal zelf door een knop in te drukken. Nu moet hij de cijfers die op het scherm getoond en opgelezen worden, herhalen op het toetsenbord. 0 lukt, 4 ook, 9 niet. Ik zie de concentratie op Jobs gezicht. Buzz herhaalt de vraag, Job probeert het nog eens. En nog eens. Ik wist niet dat hij de 0 en de 4 kon aanwijzen. Vraag me af wat het verschil met een 9 is.
De computer is een uitkomst. Job vraagt er elke ochtend naar. Zo leert hij per dag nieuwe dingen. Natuurlijk doet hij dit op school ook, maar daar ben ik niet bij en Job kan me niet vertellen wat hij geleerd heeft. Dit is leuk, voor ons allebei.
Het wijs worden van mijn kind heeft ook nadelen. Ik zeg hem dat hij de computer moet uitdoen omdat we zo gaan eten. Hij kijkt me aan, terwijl ik aan tafel naast hem op mijn eigen laptop deze column tik. ‘Mama ook komjoeke uit!’
Lo siento!