Mijn zoon wordt vandaag 93 jaar. Morgen is hij 94 en volgende week zal hij de 100 gepasseerd zijn.
Tot 31 december 2010 was hij nog gewoon zes jaar. Toen leerden we hem dat hij ‘gelukkig nieuwjaar’ moest zeggen als er gezoend werd. Sindsdien neem ik steeds weer zijn beste wensen in ontvangst als ik ’s ochtends de deur uit ga en wanneer ik rond zessen thuiskom. De jaren vliegen voorbij.
Job heeft zijn levenstempo afgestemd op zijn hoogbejaarde leeftijd. Maar dat had hij voor 31 december 2010, toen hij nog gewoon een kleine jongen was, ook al. Mijn zoon eet traag, praat traag, poept traag en leert traag. Alsof hij al een hectisch leven achter zich heeft en zijn hersenen niet zo nodig meer hoeven. ‘Job voorbij zien komen is een rustpunt op mijn dag’, vertelde een goede bekende me onlangs. Hij woont tegenover de Albert Heijn. ‘Iedereen rent, toetert, jaagt. Maar dan komen jouw man en zoon. Heel harmonieus, op de fiets. Jouw man praat tegen Job, maakt zorgvuldig de rolstoel los van de fiets. En dan, in slow motion, schuiven ze richting de ingang. Daar kijk ik heel graag naar.’
Vaak vraag ik me af hoe Job de tijd beleeft. Weet hij wat een dag is? Een week? Sinds kort begrijpt hij de aanduiding ‘morgen’. ‘Nee Job, vandaag gaan we niet drukken (= Playstation spelen) op de computer. Morgen.’
‘Monge drukke.’
‘Ja, morgen mag je drukken.’
‘Monge drukke, hè?’
‘Ja, vandaag niet, maar morgen wel.’
‘Monge drukke, hè?’
De dialoog gaat nog een paar minuten zo door, maar ik denk niet dat het een uitgekookte strategie van Job is om met het verstrijken van die minuten ‘morgen’ een stukje dichterbij te laten komen. Net zo min als hij doorziet dat ik op dagen als deze – veel vragen en herhalingen – soms de uren aftel tot het bedtijd is. Leg ik hem te slapen, dan weet hij wel dat morgen de volgende ochtend is. Het is een eigenlijk een voortzetting van vandaag met een stuk slaap ertussen.
Job kan de tijd vasthouden als hij dat wil. Voor hem duurt kerst een maand. Pas dan is hij uitgekeken op de animatiefilm met de Kerstman in de hoofdrol. In de zomer kan Sinterklaas zes weken back in town zijn doordat Job een vergeten boekje over de Goedheiligman tegenkomt.
Vandaag is Job jarig. Hij wordt 7 jaar. We vieren het de hele maand februari.