Opa (mijn vader) heeft van een accuboormachine een stalift gemaakt.
Logisch. Want zijn kleinzoon wordt een beetje zwaar. En opa – timmerman – had vroeger al de bijnaam Willie Wortel (in de tijd dat mijn broer en ik wekelijks de Donald Duck lazen).
220 volt is nou eenmaal niet veilig in een badkamer. Daarom koos opa als aandrijving voor een oplaadbare boormachine.
We zijn in de schuur om prototype 1 te testen.
‘Ga maar staan, Job.’ Opa plaatst de voeten van zijn kleinzoon op een plankje op wielen.
Job houdt zich vast aan de kunststof platen die opa op het karretje heeft bevestigd. Hij leunt op de bovenkant en kijkt de garage rond.
‘Net een predikant op een preekstoel’, zegt oma. ‘Het wachten is op het evangelie.’
Maar het mooiste moet nog komen: opa drukt de knop in van de Bosch-boormachine die bovenaan de kansel is bevestigd en het plankje waar Job op staat, gaat omhoog.
Dat werkt omdat opa de stalift heeft gebouwd langs een heel lange schroefdraad. Knopje indrukken = boren = beweging.
Opa zet de lift stil (boormachine uit) als de billen van Job op gelijke hoogte zijn met de werkbank.
‘Dit is ongeveer even hoog als jullie aankleedtafel in de badkamer, toch?’
Ik zet mijn heup naast de werkbank en beweeg mijn vlakke hand van heup naar blad. Het klopt, even hoog.
Job draait zijn kont en gaat zitten, slechts een klein beetje ondersteund door mij.
Ik hoef zijn gewicht niet te tillen. Deze stalift werkt.
Uiteraard oefenen we ook met de terugweg. Jobs voeten weer op de plank, boormachine aanzetten en hup, de glunderende predikant zakt naar beneden. Terwijl hij mijn handen vasthoudt, stapt Job af en gaat weer zitten in zijn rolstoel.
Oma moet lachen. Net als de vader van Job. Dit is een geniale vondst.
‘Octrooi!’, roep ik.
Te vroeg, vindt opa. Het liftbakje is nog niet perfect. Uiterlijk kan vriendelijker en de schroefdraad moet gestabiliseerd worden. De vraag is bovendien of de wieltjes lekker rollen op onze badkamervloer.
Ik ben al lang blij dat we geen nieuw hulpmiddel via de gemeente aan hoeven te vragen. Duurt lang en oogt vaak klinisch.
Opa werkt nu aan prototype 2.

NB Hoe liep het af met het ziekenhuis (zie vorige column)? We kregen excuses, konden afgelopen week terecht voor een (ingelast) goed gesprek en gaan uit van een rugoperatie, echter niet op korte termijn.