Ze is heel aardig, deze oudere vrijwilliger met naambordje. Of we al eerder in dit ziekenhuis zijn geweest, vraagt ze (ik denk: ‘we komen hier al twaalf jaar, mevrouw, het zijn mijn tranen die hier elke herfst langs de ramen lopen’). Ja, knik ik en ze wijst ons omstandig de weg naar de balie, tien meter verderop.
Column: Balie(s)
