Furieus, was hij, toen ik de tweet van de Sociale Verzekeringsbank voorlas. Het stond er echt: ‘Mogen wij u bellen?’ Verongelijkt stampte Jobs vader door het huis. ‘Dus ik zit drie maanden met die lui te bellen, jij schrijft één keer een stuk in de krant en nu wordt het plotseling opgelost?’ Ik mompelde dat ik er ook niks aan kon doen dat ik journalist was. Voelde me best lullig. Jaja, mij bellen ze. De macht van de media. En al die andere gedupeerden dan?
De doodzieke Bor Verkroost verkocht zelfs huisraad om in zijn laatste levensfase een escortdame aan zijn zijde te kunnen hebben. Nu werkt hij aan een film over eenzaamheid, leven, dood en (betaalde) liefde.
Annemarie Haverkamp en haar man bellen bijna dagelijks met de Sociale Verzekeringsbank. Zonder resultaat: de zorgverleners van hun gehandicapte zoon hebben nóg geen salaris ontvangen.
We moeten formulieren downloaden van de website, zegt medewerker één. Die formulieren bestaan helemaal niet, stelt medewerker twee. Het is ten strengste verboden die niet-bestaande formulieren als cliënt zelf in te vullen, waarschuwt medewerker drie. Welkom bij de Sociale Verzekeringsbank (SVB).
Ik haatte sportdag. Wachten tot je gekozen werd, doelloos rennen over een veld, ‘probeer het maar met het plankje’ (softbal; ik raakte niets met een knuppel). Mijn moederhart vervult zich dan ook met trots als ik de foto’s zie van mijn zoon op zíjn sportdag: hij ligt in de ballenbak. Languit in de armen van een juf.
Januari was geen eenvoudige maand. Er was het keukentafelgesprek (persoonsgebonden budget, jeugdwet, gemeente, gedoe), maar belangrijker: Spons op het Droge draaide nog niet. Nickelodeon was al wel een tijdje bezig met het promoten van deze nieuwe SpongeBob bioscoophit.
Annemarie Haverkamp is woensdagmiddag te gast aan de Gelderlandertafel in het Nijmeegse LUX. Ze wordt geïnterviewd door twee verslaggevers van De Gelderlander over de boeken die ze schreef over haar gehandicapte zoon Job, haar freelance-werk en haar hoofdredacteurschap van universiteitsblad Vox in Nijmegen. Het interview begint om 12.30 uur.
Rodrigo (35) is de zoon van de wereldberoemde fotograaf Sebastião Salgado. Hij heeft het syndroom van Down. Moeder Lélia stopte met werken om hem èn haar man te helpen. ‘Met een kind als Rodrigo is er geen ruimte voor egocentrisme.’ Over vader Salgado draait momenteel een documentaire in de Nederlandse filmhuizen.
Ik streel de bochel van mijn zoon. Geef kusjes op het rechterschouderblad dat in een vreemde hoek naar achteren staat. Laat mijn vingers gaan over zijn magere ribben. ‘Wat ben je mooi’, fluister ik. Zijn huid is zacht en egaal.
Bor Verkroost (36) zette zijn euthanasieverklaring op Facebook, werd verliefd, liep een blauwtje en schreef een romantische sage. Zijn Jaar van het Paard eindigde met de operatieve verwijdering van een tumor zo groot als een mandarijn uit zijn linkervoet.