Op momenten als deze vraag ik me af wie er beter af is: Job of wij. Aan de balie op het verlaten vliegveld staat mijn man. Hij denkt dat de Portugese vrouw erachter zijn Engels beter verstaat als hij hard praat. ‘The missing suitcase is BIG and very GREEN.‘ Naast mij zit Job in zijn […]
Kunnen we Job niet laten chippen? Een klein kaartje in zijn nek, net als de kat heeft. Daarop alle informatie over ons kind. Kan hij zitten? Nee. Staan? Nee. Lopen? Nee. Praten? Een beetje. Is hij zindelijk? Nee. Rolstoelgebonden? Ja. Heeft hij recht op pgb? Ja. Met één druk op de knop verschijnen alle Job-kenmerken […]
Ruim zestig jaar lang was Anna Lehnkering ‘gewoon’ dood. Tot haar nichtje Sigrid Falkenstein per toeval ontdekt dat haar zwakbegaafde tante een van de ruim 200.000 slachtoffers is geworden van de nationaalsocialistische ‘euthanasie’. Door ANNEMARIE HAVERKAMP (dit verhaal staat vandaag in de Wegener-dagbladen) Anna Lehnkering. Dat was de naam die Sigrid Falkenstein intikte op Google in […]
De kat is weg. Hij heeft ons verlaten en is om de hoek gaan wonen. Bij twee oudere mensen. Daar is het rustig. Soms zie ik hem scharrelen op straat. ‘Whiskey’, roep ik. Maar hij komt niet. Zijn vertrek vind ik pijnlijk. Whiskey woonde al bij ons voor Job geboren werd. Hij was min of […]
Ik houd van Jobs tenen. Ze lijken op paddenstoelen: dunne steeltjes met een bol hoedje erop. De hoedjes zijn niet afgeplat aan de onderkant, omdat Job er niet op loopt. De tenen stinken nooit, zelfs al zijn ze wat klam als ik ze net heb bevrijd uit twee hoge leren schoenen. Deze week begroeten Jobs […]
Mijn zoon is ‘supervet’. Niet dat hij snapt wat dat woord betekent, maar hij begrijpt wel dat hij indruk heeft gemaakt. Dus rijdt hij nog maar eens achteruit in zijn elektrische rolstoel. Piep piep piep. Net als bij een vrachtwagen klinkt er een alarm. Zodat iedereen weet dat er gevaar dreigt. De jongetjes op straat […]
Aly Kobus was 17 toen ze, hartje oorlog, naar Berlijn reisde om haar dode vader op te halen. Bijna 70 jaar later vertelt ze over die bizarre treinreis en een verstoorde begrafenis. door ANNEMARIE HAVERKAMP (dit artikel staat vandaag in nrc.next) ‘Mijn moeder en ik moesten de nacht doorbrengen op een station in Berlijn. In […]
200.000. Ik staar naar het getal. Stel me voor hoeveel volle klaslokalen dat zijn. 200.000 gehandicapten en zieken werden aan het begin van de Tweede Wereldoorlog in het diepste geheim vermoord door de nazi’s. De plaquette in het trottoir spreekt van ‘lebensunwerte’; mensen die hun bestaan niet waard waren. Vanaf de stoep kijk ik omhoog. […]
‘Job, mond dicht’, sis ik tegen mijn zoon. Dit vindt hij grappig en hij schiet in de lach. -Flits-. De camera klikt. En weer heeft Job zijn mond wagenwijd open. Zijn gezicht is één en al tanden. Maar die witte dingen mogen nou net niet te zien zijn op een foto in het nieuwe paspoort. […]
In de Gelderlander, editie Rijk van Nijmegen, staat vandaag een artikel over het boek Telpost Millingen. Annemarie Haverkamp is co-auteur van dit boek, dat maandag wordt gepresenteerd. Telpost Millingen gaat over de Telpost, een toren langs de Rijn die vroeger door Rijkswaterstaat werd gebruikt om schepen te tellen. Momenteel is het gebouw in gebruik als […]