Waar droomt Job van? Ik zit op zijn bed en houd mijn zoon goed vast. Hij huilt. ’s Nachts is Job net een baby. Hij roept niet, maar krijst ons wakker. Onder de deken van het donker lijkt hij te vergeten dat hij kan praten. Terwijl ik Job troost, vraag ik wat er is. Hij […]
We zagen te veel dokters. Daarom was 2011 een slecht jaar. Zeg ik. Job ziet dat anders. Voor hem was het feest. Want ziekenhuizen en gezondheidscentra zijn leuk. ‘Naar de dokter. Joehoe!’ Job roept het echt. Hij steekt er zijn armen bij in de lucht. Hij zegt het ook als we helemaal niet naar een […]
Ik hoor het mijn vader nog zeggen: ‘als ik dan later in een rolstoel zit, kan ik tenminste mijn huis nog in’. Hij trok er een gezicht bij. Triomfantelijk. Mijn vader de grappenmaker. Mijn vader de uitvinder. Het was ruim tien jaar geleden. De kinderen waren vertrokken en pa en ma hadden eindelijk geld om […]
Elke middag ren ik naar de brievenbus. Is het al zover? Ik kan niet wachten tot ik de ziekenhuisrekeningen van mijn zoon thuisgestuurd krijg. Graag met terugwerkende kracht. Zo’n schedeloperatie, wat doet dat nou? Job had er twee. Dagtarief OK, een stuk of tien arbeidsuren van twee (!) chirurgen, kosten anesthesie. Ik hoop dat alle […]
Job moet Sinterklaas zijn. Opeens zien we het allebei heel helder. Waarom hesen we Job eerdere jaren in een maillot met gymschoenen? Alsof hij ook maar enige overeenkomst vertoont met een Zwarte Piet. Alsof hij lenig, acrobatisch en brutaal zou zijn. Laat staan zwart met dikke lippen. Job is een Sinterklaas. Hij zit graag rustig […]
‘Kanker’, zegt ze en ze wijst naar het modieuze doekje op haar hoofd. Het duurt even voor ik de vrouw herken die voor me staat. Ik zie mijn man naast me ook haperen. O ja, onze oude buurvrouw. ‘Tjee’, zeg ik en ik breng mijn gezicht in de plooi. Onder mijn oksel probeer ik de […]
Dinsdag 18 oktober werd onderstaand egodocument van Annemarie Haverkamp gepubliceerd in nrc.next: Afspraak met de dood Tot aan mijn knieën sta ik in de rivier. Dan loopt de zanderige bodem plots steil af. Ik schrik en draai me om. Voor ik het weet, sta ik weer op het strandje, mijn schoenen zwaar van het water. […]
‘Vandaag doen we je Matthijs van Nieuwkerk-bloesje aan.’ Ik pak een rood overhemd met donkerblauwe bolletjes van het hangertje en leg het bij Job op schoot. Mijn zoon zit in pyjama in zijn rolstoel; voorovergebogen, want hij heeft zijn corrigerende korset nog niet aan. ‘Goed houwe hè, mama’, vraagt Job. ‘Ja, je moet de bloes […]
‘Mama, ik ga naar vogels toe.’ Job geeft een zwiep aan de wielen van zijn rolstoel en hobbelt het grasveld op. Moe van zijn vogelobsessie besluit ik dit keer eens niet achter hem aan te lopen. Vanaf een bankje in het park volg ik hem. Midden op het veld blijft een van Jobs wielen steken […]
In Margriet nummer 38 staat een interview met Annemarie Haverkamp. Het thema is ‘verdriet’ en hoe verdriet je sterker kan maken. Annemarie vertelt over de komst van Job en over de manier waarop ze met haar gezin in het leven staat.