We zouden een verklarende woordenlijst moeten aanleggen. Onder de T: trommelstokvingers. Dat is de laatste diagnose die deze week werd gesteld bij Job. Ook wel genoemd: horlogeglasnagels. Goede aandoening dus, hij past onder twee letters. Hebben we ook meteen weer wat bij de H.
Vaak liet ik Jobs vingers door de mijne gaan. Voelde eraan. Ze waren anders. Maar hoe? Het topje is dikker dan de andere kootjes. Inderdaad, als een trommelstok. En de nagels liggen bol over de hele top heen. De vergelijking met een horlogeglas is treffend.
‘Is het de laatste tijd erger geworden?’ vraagt de kinderarts. Jobs vader en ik halen onze schouders op. We weten het eigenlijk niet. Ik besloot het eens onder de aandacht te brengen toen ook onze nieuwe oppas, die Job nog nooit eerder had gezien, zijn ‘bijzondere vingers’ opmerkte. Als baby had hij ze nog niet, trommelstokvingers, dat weet ik zeker. Maar vorig jaar? Kan. De dokter heeft geen idee wat de oorzaak is. Zuurstoftekort zou kunnen. Ergens in zijn lijf. Of hij heeft ze gewoon. Zoals Job nogal veel vreemde dingen gewoon heeft.
Door Job leer ik telkens nieuwe woorden. Achter de G zet ik gibbus. Bij de H hadden we eerder al: hakvoetjes, heupsubluxatie en hypotonie. Onder de K: kyfoscoliose. M: malrotatie. O: omphalocele. S: stopcontactneus (de mooiste tot nu toe). W: wigschedel.
De arts zal met haar collega overleggen. Kijken of te achterhalen valt waarom Job vervormde trommelstokvingers/horlogenagels heeft. ’s Avonds doe ik Job in bad. Ik kijk hoe mijn verzameling moeilijke woorden tevreden in het warme water drijft. De Z staat voor zoon.